Pianoduo Sandra & Jeroen over hun uitvoeringen van het Canto Ostinato door Simeon ten Holt

21-11-2010, Cultura te Ede
Rond half vijf reden we Ede binnen voor het concert later die avond. Bij binnenkomst eerst de kleding in de riante kleedkamer (met een volle koelkast en feestverlichting…) opgehangen. Dan naar de zaal, Toon en alle andere technici begroeten. Wat een verrassende zaal! Heel erg hoog, en zeshoekig van vorm. Al gauw werd onze aandacht afgeleid door een enorm hoge pieptoon die om de zoveel minuten klonk. We keken al grappig-quasi-beschuldigend naar de techniek, maar het bleek een lift in het gebouw te zijn….gelukkig werd deze ’s avonds tijdens het concert stilgezet. Op het podium troffen we twee vleugels, een thuiswedstrijd; een Yamaha C7 en een ingehuurde vleugel een kleinere Kawai. Doordat ze toch een beetje versterkt werden kon het klank verschil, wat best wel veel was (ander merk en ander formaat), door onze technicus Toon worden opgevangen. Na lekker te hebben ingespeeld was het tijd om wat te gaan eten. Een door ons meegebrachte maaltijdsalade zorgde voor een voedzame maaltijd. Mark, een geluidstechnicus die in februari 2011 met ons meegaat, was erbij om eens te kijken en te luisteren wat het concert inhoudt. Na een korte inleiding hebben we in Ede negentig minuten gespeeld. Na afloop uiteraard weer vele vragen en leeglopende luchtbedden. Het blijft een fantastische ervaring om in de kleedkamer na afloop het gesis te horen en je dan te realiseren dat je niet op een camping bent maar in een theater…

13-11-2010, Nieuwegein, Theater de Kom

Als je binnenkomt in een theater ga we meestal eerst naar de instrumenten toe, je moet per slot van rekening elke avond maar op andere instrumenten spelen en je bent voor een groot deel afhankelijk van het soort instrument. In de Kom waren dat twee C7 Yamaha vleugels. In de meeste zalen staat ofwel een Steinway ofwel een Yamaha. Beide gewoon goed gereedschap om mee te werken. Natuurlijk verschilt elk instrument, het blijft allemaal handwerk en een beetje een lot uit de loterij.  Na een korte inspectie naar de kleedkamer, in dit geval beter een kleedsuite te noemen. Onder de zaal kwamen we toch in een prachtruimte; een complete keuken, relaxbank, eettafel met zes stoelen. een ruimte om om  te kleden en zelfs een piano, voor als we de vingers nog even wilde warmspelen. Een kleedkamer die zo compleet is hadden we nog nergens gezien. Nadat het licht was ingesteld en de vleugels goed waren versterkt (slechts een beetje om net iets ruimte te maken) een hapje gegeten. Ik begon het concert met een korte inleiding zoals ik die elke keer doe, geheel in stijl met de aard van de muziek elke keer net iets anders op basis van dezelfde ingrediënten. Ook dit  concert was erg strak en duurde ongeveer 90 minuten. Na afloop cd’s verkocht en met mensen gesproken. Volgend jaar staan we hier weer en dat is geen straf! Na afloop waren we ook nog eens heel snel thuis, de auto stond naast het gebouw en Nieuwegein-Culemborg is geen afstand. In de auto terug moest ik nog denken aan 18 jaar geleden toen onze zoon Joeri hier in het ziekenhuis geboren werd in Nieuwegein, nooit gedacht dat ik hier 18 jaar later weer zou zijn, maar dan om een concert te spelen.

19-10-2010, Parkstadtheater te Heerlen

Wederom een voorstelling met de luxe van twee goede vleugels; een Steinway D en een Yamaha C7. De laatste is een echte thuiswedstrijd, daar we er met veel plezier ook al jaren in de studio een hebben staan. Heerlen was een spannende dag, de eerste keer dat Toon Boland onze geluidsman en Paul Elbertse, de lichttechnicus die het lichtplan heeft geschreven mee waren.
Het was een heerlijk concert, de vleugels klonken door de versterking met een beetje echo lekker ruim, en de de sfeer was erg mooi door het pallet aan kleuren en effecten dat door de voorstelling heen langzaam veranderde. We hebben wederom 80 minuten gespeeld en de tijd leek wel stil te staan. Een reactie van iemand uit het publiek die na afloop vroeg hoe lang we hadden gespeeld: 15 minuten gaan zo voorbij, terwijl we 80 hebben gespeeld. Tijd vervaagt compleet! Er waren meer dan 100 mensen die allemaal konden liggen; het theater had ervoor gezorgd dat alle stoelen uit de zaal waren en er was plek genoeg. Hier en daar viel ook echt iemand in slaap! Met een warm applaus en drie keer terug komen kwam deze geslaagde voorstelling tot een einde. Erna nog cd’s verkocht en de mensen gevraagd wat ze er zo van vonden; iedereen van jong tot oud is erg enthousiast over het concept. Hopelijk volgend jaar weer.

28-09-2010, Philharmonie Haarlem.

Wat was het een feest om te spelen in deze fantastische zaal met twee gelijke Steinway D concertvleugels en veel mensen om ons heen op het podium. Er waren een groot aantal ligplaatsen rond de pianisten heen, en tevens publiek in de zaal en op het balkon. Na een korte toelichting op het programma gingen de lichten uit, de spot op de muziek begonnen we na een korte concentratiepauze met het Canto Ostinato. Gedurende de compositie had Ingrid van de techniek vrij spel om de muziek van sfeerverlichting te voorzien. Na ruim 85 minuten waren de 106 secties allemaal gespeeld en kregen we groot applaus van het publiek dat zichtbaar en hoorbaar genoten heeft van dit eerste ligconcert in de reeks die dit jaar gepland staan. Na afloop nog vele mooie, soms ook ontroerende, reacties in ontvangst mogen nemen en een aantal cd’s gesigneerd en verkocht. Aan alle dingen (ook de mooie) komt een eind, na het omkleden (we hadden de designkleding van Anneke Klein Kranenbarg aan) met onze chauffeur Bert mee terug gereden onder het genot van een biertje en heerlijke chocolade. Het viel ons op dat er zoveel jonge mensen bij waren, dat stemt ons extra vrolijk.  Op naar het volgende concert, dat veel mensen maar van de Canto Ostinato mogen genieten, en dan wel liggend!