Canto Ostinato in Utopia

Classic FM presenteert: Canto Ostinato in Utopia

Canto Ostinato Gallery

Op 6 september is er een bijzondere uitvoering van het muziekstuk Canto Ostinato in Utopia. De Canto Ostinato is een avondvullende compositie voor toetsinstrumenten geschreven tussen 1973 en 1976 door de Nederlandse componist Simeon ten Holt. De Canto Ostinato zal worden opgevoerd met twee piano’s door internationaal vermaard sterpianisten Sandra en Jeroen van Veen.

Canto Ostinato
In samenwerking met Classic FM willen de inwoners van Utopia klassieke muziek bij een breder publiek onder de aandacht brengen. Canto Ostinato is een internationale klassieke hit. In talloze variaties wordt het stuk uitgevoerd over de hele wereld. Door de voortdurende herhaling van kleine motiefjes in het stuk heeft de Canto een hypnotiserende werking. Liggend spoelen de klanken van de muziek als een bedwelmende reis over de luisteraar heen.

Uniek ligconcert
De uitvoering zal in de vorm van een ligconcert zijn. In plaats van zitplaatsen zijn er dus ligplaatsen. De tonen van de Canto Ostinato lenen zich er uitstekend voor, om juist op deze manier beluisterd te worden. Al liggend overspoelt de muziek je, en kunt je optimaal van de compositie genieten. Vergeet dus niet een kussen/deken of matje mee te brengen!

  • Kaarten zijn €25,- Inloop van het concert is om 17:00. Aanvang om 18:00.
  • Minimale leeftijd om het concert te bezoeken is 13 jaar.
  • Bestel kaarten via de webwinkel of mail voor meer info naar inwoners@talpa.tv o.v.v. Canto Ostinato.
  • Let op: je moet in het bezit zijn van een Utopia-paspoort om Utopia te kunnen betreden. Aan de poort van Utopia kun je een dag-paspoort kopen, of je kunt er hier één aanmaken.
  • Utopia ligt aan de Amersfoortsestraatweg 115 in Laren.
  • Let op: dit concert vindt plaats na de maandelijkse Utopia Markt! Na afloop van de markt wordt het plein omgebouwd tot een heuse concertzaal. Wil je zowel het concert als de markt bezoeken? Kijk dan hier voor de Combi-ticket Markt & Canto Ostinato.
2014
09/04
CATEGORY
Uncategorized
Plaats een reactie

Canto on the Beach door Irma Heerink

CANTO ON THE BEACH

In 1976 voltooide de Nederlandse componist Simeon ten Holt zijn compositie Canto  Ostinato. Sindsdien is dit enorme werk met steeds weer andere combinaties van muziekinstrumenten en uitvoerenden al oneindig vele malen uitgevoerd. En evenzovele keren heeft het de aandachtige luisteraars betoverd en geraakt door het rijke minimalisme, de koppigheid van het ritme en de thema’s die telkenmale terugkeren. Op een voor Nederlandse begrippen warme zomeravond in augustus waren we deelgenoot van een uitvoering van dit magische stuk door vier pianisten, waaronder Jeroen en Sandra van Veen. Niet in een concertzaal maar onder de mooiste muziekkoepel die de wereld kent: de sterrenhemel. En op een bijzonder podium: het strand bij zonsondergang in Bergen aan Zee. In deze op zich al inspirerende omgeving klonk ruim drie uur lang het koppige lied van het leven. Zonder ook maar een moment te vervelen. Boeiend waren de gelijkenissen met het leven die door de muziek en de uitvoering vanaf het begin verbeeld werden. De up’s en down’s. Het samen-komen van wegen en evenzozeer het uiteen-lopen ervan. De dissonanten en harmonieën. Leiden met liefde was het motto van Jeroen, die de diverse overgangen in de muziek aangaf. Met zoveel plezier, ruimte en stimulans smeedde hij het viertal tot een team en hielp hen de compositie tot een prachtig geheel te laten worden. Iedere pianist, ieder onderdeel, iedere partituur anders, maar zo nodig om het canto tot Canto te maken. Ziedaar de metafoor voor onze soms zo verbrokkelde samenleving waarin ieder voor zich bezig is en meent het te kunnen “maken”, zonder recht te doen aan de grondbeginselen  dat to be is to be related, dat het geheel meer is dan de som der delen, dat je elkaar  gegeven bent.

Canto bepaalt bij de kringloop van het leven en de kwetsbare eindigheid ervan. De muzikale openingsthema komt terug in de afronding. Uit stof ben je geworden en tot stof zul je wederkeren. Het kan een deprimerende gedachte zijn. Maar hoor eens wat daartussen allemaal voor prachtigs te beluisteren, te beleven, te zien en te doen is! Vergeet niet te leven. En vergeet ook niet dat echt leven over bergen en door dalen gaat. Met luwten en fikse stormen die het juist zo spannend en uitdagend maken. Zonder die stormen zul je niet de weldaad van de stilte kunnen ervaren. Zonder duisternis geen licht.

De dissonanten in Canto zijn een sensatie, zeker als je zelf nog weleens een dissident bent. Niet door de boel in de steek te laten maar door oude paden te willen (lees: intrinsiek moeten) verlaten en nieuwe wegen te gaan. Canto leert letterlijk wat het teweeg brengt als je volhoudt, koppig doorzet, erbij blijft, stabilitas beoefend. Alleen dan komt de compositie tot zijn recht, krijgt het een kans zich ten volle te ontplooien en zijn werk te doen. Hoe vaak zijn we ongeduldig, geneigd vroegtijdig af te haken, laten we elkaar vallen, investeren we niet meer in een relatie,  willen we vooral nu leuk werk en vergeten dat daar iets aan vooraf gaat. Wie tot het einde toe in staat is zijn taak te volbrengen, hoe klein of groot ook, met liefde, aandacht en zorg, zal de vreugde smaken van het resultaat, van een nieuwe spirit, een opgeruimd gevoel.

Canto Ostinato mogen beluisteren is een menselijk geschenk uit de hemel. Er gaat een helende werking van uit voor wie het wil, het voedt ziel en geest voor wie hongerig is, biedt een ruime horizon aan wie het benauwd, geeft richting aan de weg die we mogen gaan tussen geboorte en sterven.

Irma Heerink

2014
05/30
CATEGORY
Canto on the beach
Canto Ostinato
ligconcert Canto
Plaats een reactie

Ligconcert in Groningen

Ligconcert in Groningen

Uitverkocht in  10 minuten…

2012
12/07
CATEGORY
Uncategorized
TAGS






1 reactie

Treinreis op yogamat, door Carice van Houten (2011, NR4, Nieuwe Revu)

Canto Ostinato is een wonderschoon modern klassiek werk van Simeon ten Holt, gemaakt in (mijn geboortejaar) 1976. Een goede vriend liet het me een jaar of twaalf geleden horen. Ik was meteen hooked. Het is een stuk gemaakt voor twee tot vier piano’s en het is een soort trip van negentig minuten, met variaties op een steeds terugkerend thema. Er wordt wel gezegd dat je het ervaart als een treinreis waarin je meerdere landschappen doorkruist. Ik was 12 januari in het nieuwe DeLaMar Theater bij de uitvoering van Jeroen en Sandra van Veen, ja, man en vrouw. Een gedeelte van het publiek mocht op het toneel liggen om zo dicht mogelijk bij de vleugels te zijn en dus zo intens mogelijk de muziek te beleven. En daar lag ik, op mijn veel te weinig gebruikte yogamat tussen andere kampeerders. Sommigen hadden hele dekbedden meegenomen. Het was druk, we lagen hoofd aan hoofd. Meneer en mevrouw Van Veen kwamen in vol ornaat op en gingen achter de vleugels zitten. Het werd donker. Ik nestelde me liet mijn hoofd met een diepe, onhoorbare zucht op mijn kussentje vallen. De trein vertrok. De reis begon als een soort meditatie, ik was helemaal gefocust op de muziek en op mijn eigen ademhaling. Na een paar minuten opende ik mijn ogen en keek om me heen. Het was zo’n zoet beeld, al die volwassenen die stil en met een glimlach om de mond en nog net niet met hun duim erin, toch op avontuur waren. Ik sloot mijn ogen weer en vervolgde mijn reis. Negentig minuten later stapte ik uit de trein. Strontgelukkig.

2011
11/12
CATEGORY
Canto Ostinato
ligconcert Canto
TAGS
1 reactie

Canto Ostinato; klanken als levensadem; Meesterlijke uitvoering door Sandra en Jeroen van Veen

Theaterconcert: Canto Ostinato. Componist: Simeon ten Holt. Door: Sandra en Jeroen van Veen. Gezien: vrijdag 25 maart 2011, ICO-De Schalm in Assen (in het kader van ‘Theater De Kolk on Tour’). Speellijst: http://www.pianoduo.org.

Simeon ten Holt (1923) schreef zijn Canto Ostinato in 1976, de mooiste compositie in Nederland ooit geschreven. Canto Ostinato (‘koppig lied’, waarbij de klanken oneindig in een ritmisch patroon worden herhaald) is een mathematisch en mimimal muziekstuk, waarbij de precieze bezetting is vrijgelaten en beslissingen aan de musici worden overgelaten.
Het stuk is opgebouwd uit een groot aantal secties en 5 notenbalken [zie illustratie]. De musici kunnen per sectie beslissen welke notenbalken ze volgen en hoe lang ze een sectie spelen en hierop variëren of improviseren voor ze door gaan naar de volgende. Dat het geen rommeltje wordt, is te danken aan het ritmisch patroon waarbinnen de klanken zich bewegen en het samenspel van de musici. Iedere uitvoering is hierdoor even spannend als uniek.

Het pianoduo Van Veen maakte faam met verschillende versies van de Canto Ostinato, op zeer verschillende locaties: concertzalen, fabriekshallen en zelfs onder een tentzeil in de stromende regen. Hun weergaven onderscheiden zich van andere, door hun intense samenspel tijdens het concert, waardoor hun versies bijzonder levendig en teergevoelig zijn.

De uitvoering van vandaag is een zogenaamd ‘ligconcert’. Het is wat onwennig om bij binnenkomst mensen op het podium rondom de twee vleugels op matjes te zien liggen. Het meditatieve karakter van de muziek en de voorkeur van Jeroen van Veen om als kleine jongen onder de vleugel van zijn moeder gebiologeerd te liggen luisteren, rechtvaardigt dit manifestatie, hoewel het gedraai van de liggers het zittende publiek behoorlijk afleidt.

De klanken zijn mystiek; de secties magisch realistisch onder de handen van de meesterpianisten. Hartstocht, wanhoop, angst, dromen, verdriet, eenzaamheid, geluk: alle gevoelens die een mens kent, komen voorbij. Deze emoties horen bij elkaar, het gemis van één betekent een breuk met de anderen; het stokken van de levensadem. De klanken klinken afzonderlijk breed, lang, smal en kort maar maken onderlinge combinaties van ijle zwaarte, verstikkende luchtigheid, vloeiende lichtheid, net zoals een mens verstrikt kan raken in de eigen tegenstrijdigheid en afwisselend meegaat in de stroom. Steeds als het onhoudbaar dreigt te worden, volgen steevast hoop en verlossing in langgerekte diepwarme klanken. Even op adem komen tussen twee stroomversnellingen in.
Christelle Chamuleau

2011
03/28
CATEGORY
Uncategorized
2 reacties

27-3-2011, Zaantheater, Zaanstad

Vandaag ging de klok een uurtje vooruit, het is weer zomertijd, hetgeen betekende dat we een uurtje minder hadden om te slapen. Maar toch helemaal uitgerust konden we op weg naar Zaandam. Vandaag speelden we daar in de kleine zaal. In de grote zaal stond de voorstelling van Edwin Rutten, waarvoor onze technicus Toon werkt, en dus hadden we vandaag Mark. Het Zaantheater ligt op een prachtige plek met uitzicht op het water, veel glas en een multifunctioneel gebouw. In de zaal stond ons huismerk vleugels, en toch wel de meest voorkomende instrumenten van Nederland: Yamaha C7. We hadden de goede ervaringen van deze instrumenten (o.a. in Delft en Breda) nog in ons geheugen zitten dus dat beloofde wat. In de kleedkamer las ik een prachtige recensie over het concert in Assen die net binnenkwam via de mail. Er was weer Wi-Fi beschikbaar! Leuk ook om kennis te maken met de technici van het theater: Bart en ….Bart. Handig, als je iets nodig hebt roep je gewoon Bart. De tribune was helemaal ingeklapt een zo ontstond een compleet vlakke vloer waarop genoeg ruimte was voor vele liggende mensen die we vanmiddag hadden. Toen de soundcheck klaar was en het licht was gesteld kon de zaal open. Wij konden naar achteren om ons vast om te kleden en mentaal voor te bereiden op het concert. Bij een middagconcert dragen we onze speciaal ontworpen kleding van kunstenares Anneke Klein Kranenbarg die vandaag ook aanwezig was. Het concert begon om half vier en er lagen veel mensen, maar er zaten ook mensen aan allerlei kanten. We zagen zelfs een enorm opblaasfauteuil; die hadden we nog niet gezien in ligconcerten. Het is zo mooi om te zien hoe mensen helemaal genieten en in hun eigen ruimte de muziek tot zich laten komen.

De Yamaha’s nodigden uit toch heel subtiel en gevoelig spel. Het openingsgedeelte was voor ons persoonlijk een van de mooisten tot nu toe, zo goed als alles lukte, de diversiteit aan klanken, ook hier werden we weer door onszelf verrast. De oneindige mogelijkheden zijn fantastisch en het stuk blijft geniaal! Het publiek was enorm stil, het licht liep naadloos samen met ons spel, en er ontstonden heel spannende momenten. Heerlijk om zo te kunnen spelen, en met het materiaal bezig te zijn en elke keer weer anders te boetseren. Het werd een best lang concert, een uur en vijfenveertig minuten!

Het was weer een warm applaus en na afloop waren we zo druk in gesprek dat we zelfs vergaten de cd’s tevoorschijn te halen om te verkopen…iemand  vroeg er nog om toen bijna iedereen weg was, dus toen toch nog een cd verkocht;-) Na afloop heerlijk gegeten in Zaandam, Toon en Mark trakteerden ons ditmaal. Tevreden en voldaan naar huis gereden. Een volle week voor de boeg met veel… Canto..

2011
03/27
CATEGORY
Canto Ostinato
ligconcert Canto
TAGS










1 reactie

25-3-2011, Theater de Kolk, Assen

Soms hoor je wel eens de opmerking: ‘het dak eraf spelen’. Van de week  lazen we in de krant dat na ons concert in Culemborg het theater per direct gesloten was wegens een onveilig dak. In de luide stukken tijdens het spelen kijken we wel eens gekscherend naar boven of er geen scheuren in het plafond komen door het volume. Maar dit hadden we toch echt niet verwacht…. Het bleek natuurlijk niets met ons concert te maken te hebben, maar toch leuk op je cv;-) We kregen wel hartverwarmende reacties naar aanleiding van het concert. Maar goed, vandaag het hoge noorden; Assen. De heenweg duurde behoorlijk lang, de vrijdagavondspits begon vrij vroeg, en al snel stonden we vast zodat de reis erheen dik drie uur in beslag nam…

Aangezien het nieuwe theater nog in aanbouw is (door dezelfde architect als van ‘De Spiegel’ in Zwolle) zit het theater tijdelijk in de muziekschool. Een omgebouwde kapel doet nu dienst als theaterzaal. Een prachtig hoge zaal met veel ramen en hout. Op het podium stonden twee ‘nieuwe’ vleugels voor ons, dat wil zeggen, dit merk hadden we nog niet gehad in deze tour: Bösendorfer. En dan nog twee dezelfde ook. Alhoewel de aanslag vrij zwaar is hebben ze wel heel veel mooie boventonen. Na de soundcheck met Toon hebben we lekker gegeten in een aangebouwd café (met zelfmeegebrachte maaltijden, dat dan weer wel.) Het concert begon om 20.00 uur.

Mijn inleiding was iets langer dan normaal, maar het helpt volgens mij wel om het publiek iets meer uitleg te geven over de muziek.

Het was weer heel anders om het Canto op deze Oostenrijkse vleugels te spelen. Vooral in het spel met de boventonen ontstonden heel nieuwe klanken. Van de ruim honderd mensen lagen er een stuk twintig op het podium. Meer pasten er ook niet bij… Vlak voor de eerste climax kwam iemand uit het publiek voorzichtig naar ons toe gelopen en die ging in het midden onder de vleugels liggen, precies het mooiste punt om te luisteren. Die heeft er tot het einde gelegen en was lyrisch na afloop van de sensatie van puur twee-piano-geluid. Na exact negentig minuten spelen stopte de Canto in Assen. Het publiek liet weer duidelijk horen dat ze enthousiast waren en we kregen bloemen! Alvorens we de weg weer op gingen, hebben we samen nog even wat gedronken in het café, waar we ook nog een paar mensen hebben gesproken.

Het was weer een voldaan gevoel na dit concert!

We kregen ook een recensie over dit concert. Klik hier voor meer.

2011
03/25
CATEGORY
Canto Ostinato
ligconcert Canto
TAGS







Plaats een reactie

20-3-2011, De Kampanje, Den Helder.

20-3-2011, De Kampanje, Den Helder.

Alweer een prachtige dag met fris lenteweer! In de ochtend een lange wandeling gemaakt door Culemborg, over de markt en naar de haven gelopen. Heerlijk om zo je zondag te beginnen. Een groter contrast qua reisafstand is bijna niet denkbaar; gisteren speelden we in onze eigen woonplaats, op een paar minuten reisafstand van ons huis, en vandaag spelen we Canto in het verst verwijderde theater van Culemborg: Den Helder. Rond een uur of twee hebben we de spullen in de auto geladen en gingen we op reis naar het noorden van Noord-Holland. De zon stond alweer flink lang te warmen, en zeker met de frisse buitentemperatuur een heerlijk moment om te rijden met open dakje. Onderweg geluisterd naar Tubular Bells II, waar we nog steeds over aan het denken zijn hoe we dat volgend jaar kunnen gaan uitvoeren. Het begint wel al te komen, maar het blijft nog veel denken en puzzelen. Maar goed, na twee uur rijden kwamen we aan in Den Helder en het was even zoeken naar de artiesteningang, dat kan namelijk behoorlijk lastig zijn bij theaters. De artiesteningang zit meestal aan de achterzijde van de theaters. Zo ook hier in Den Helder, maar ik heb toch maar even gebeld met de telefoon of ze open konden doen. Zeker bij de grotere theaters is het best ver lopen om een groot gebouw heen met zware tassen. Vandaag speelden we helemaal akoestisch, op een Yamaha C7 vleugel en een Kawai C5. De ruimte klonk bijzonder fraai, en tijdens het inspelen viel al op hoe zacht je hier kunt spelen zonder intentieverlies. We kregen meteen koffie aangeboden van de techniek en alles stond zo klaar. Ook een volle koelkast waar we gewoon uit konden pakken wat we nodig hadden. Gastvrij hoor. Rond 16.30 uur ging de techniek eten, en hadden we het hele gebouw voor ons alleen. Heerlijk ingespeeld en voor het concert begon hadden we ruim de tijd om te ontspannen, te eten, te ontspannen en weer te spelen. Vanavond besloten we om van te voren maar eens geen toelichting te geven op het werk. De animo in Den Helder voor een Canto Ostinato op zondagavond was niet erg groot, maar de mensen die er waren genoten aandachtig. De zaal gaf ook met publiek nog zeer veel mogelijkheden om mooi te kleuren en diverse speciale effecten kwamen goed uit de verf . Na afloop nog met wat mensen gepraat (iemand vond Canto wel iets weg hebben van Tubular Bells…wat beluisterden we vanmorgen ook alweer??), de techniek bedankt voor de goede zorg en de auto in richting huis. Helaas was een gedeelte van de weg afgezet, dus was het een beetje zoeken, maar na dik twee uur in de auto waren we weer in Culemborg. Net als Canto een reis, elke keer anders, maar wel een mooie avond om in te rijden met een enorm volle maan was het een genoegen om door het Noord-Hollandse landschap te cruisen.

2011
03/20
CATEGORY
Canto Ostinato
ligconcert Canto
TAGS









1 reactie

19 maart 2011, Theater de Fransche School Culemborg

19 maart 2011, Theater de Fransche School Culemborg

Vandaag de kortste reistijd van alle concerten, aangezien we in Culemborg wonen;-) Theoretisch konden we zelfs met de fiets gaan, ware het niet dat we veel kleding en spullen bij ons hadden zodat we toch maar met de auto zijn gegaan. Stonden we vorige week nog in een giga groot theater in Breda, vandaag het kleinste theater van onze tour met ligconcerten: Culemborg. Een echte thuiswedstrijd, te meer omdat we er jaren geleden ook al veel concerten deden. Bij aankomst naar de kleedkamer die beneden is. In de kleedkamer stond een fles Spa blauw klaar, en er lagen zelfs handdoeken voor na het douchen! Die waren we nog niet tegengekomen. Onze dag begon al goed, want in de ochtend stond er een stralende zon aan een strak blauwe hemel die de lente al een beetje aankondigde. Toen we een blik wierpen in het gastenboek van Theater de Fransche school zagen we bij onze voorstelling een grote aantekening ‘Liefs van Angela’ staan. Op 6 maart was Angela Groothuizen in ‘ons’ theater geweest met haar voorstelling en had een bericht voor ons achtergelaten. We hadden haar een keer uitgenodigd maar toen kon ze toch niet komen. Angela is al heel lang een trouwe Canto fan, en ik weet dat ze onze cd veelvuldig heeft meegenomen op diverse reizen. Een grote glimlach op ons gezicht!

Terug naar boven om de vleugels alvast te proberen. Een Yamaha G2 (deze is van het theater) en een gehuurde vleugel van Evert Snel, een Kawai. Gelukkig waren de vleugels klein, meestal vinden we: hoe groter de vleugels hoe fijner, maar dit was perfect, want er wilden ook ongeveer 20 mensen liggen op het toneel. Daar was nauwelijks plek voor, maar het paste allemaal net!  Na de soundcheck met Toon gingen we eten bij het restaurant Andermaal, tegenover het theater. Prima eten en de bediening ging ook lekker vlot zodat we op tijd weer terug waren in het Theater.  Om half negen kregen we aanvang. Bij het opkomen moesten we even goed uitkijken dat we niemand op de tenen trapte!… Het was een uitverkochte voorstelling dus alle ruimte was gevuld. Sandra deed ditmaal het verhaal over de compositie en het idee van de ligconcerten. Nadat we gingen zitten werd het donker en begonnen we aan de Canto in Culemborg. We hadden het stuk nog nooit in dit theater gespeeld, wel vaak in de Barbarakerk, (daar hebben we ook diverse cd’s opgenomen) maar nog nooit in de Fransche School.  De klank was erg mooi, en we konden veel uit de vleugels halen. Het thema kwam er weer prachtig uit en ondanks het feit dat we het stuk nu heel vaak achter elkaar hebben gespeeld, blijven er weer nieuwe dingen ontstaan, en blijf je weer nieuwe dingen horen. Het leuke van een klein theater is dat je de mensen in de zaal ook zo dichtbij voelt.  Na de laatste noten volgde de stilte en een lang en warm applaus. De Canto in Culemborg duurde bijna 90 minuten, weer langer dan we dachten. Ook voor ons als uitvoerder, blijkt de tijd altijd sneller te gaan dan je denkt. Na afloop hebben we veel bekende en onbekende mensen kunnen spreken en kregen we vele complimenten. Ook vertelde een luisteraar ons hartstochtelijk dat hij niet kon begrijpen dat iemand zou willen líggen bij ons concert; hij zat zelf anderhalf uur lang op het puntje van zijn stoel!! Het valt mensen altijd op hoe onze interactie verloopt en hoe gelijk we spelen. Erg attent ook van de directrice Marjan van Huijstee om ons goed van drankjes te voorzien toen we druk in gesprek waren met Canto fans. Naast de Canto fans zijn er ook mensen die fan speciaal van óns zijn; zo waren er mensen uit Oud Beijerland en zelfs uit België. Van mijn leerling EV (ze is inmiddels al 3 maal geweest naar onze ligconcerten) twee beschilderde koffiekopjes: ‘Canto Cups’! Erg lief. Rond half een stapten we voldaan onze bedjes in om te genieten van een nachtrust na een geweldige avond in ons eigen ‘Kuilenburg’.

2011
03/19
CATEGORY
Canto Ostinato
ligconcert Canto
TAGS







1 reactie

13-3-2011, Chassé Theater, Breda

13-3-2011, Chassé Theater, Breda

‘Wow!’ was de eerste reactie toen we aankwamen in de middenzaal van het Chassé Theater in Breda. Wat een ruimte, en enorm podium en gigazaal, het leek wel een balzaal zo met de tribune ingeklapt. En vanaf hier gingen we alleen maar verder in superlatieven….na een korte check van de vleugels, tweemaal gelijke Yamaha C7 (heerlijk), de trappen af naar de kleedkamers. Nu heb je kleedkamers en Kleedkamers, maar dit slaat werkelijk alles in schoonheid en design! Talloze kleedkamers, elk in eigen stijl naar een toneel-muziek-theater icoon (zoals Ko van Dijk of Maria Callas) ingericht. Maar dan ook echt ingericht, tot op de wc bril aan toe, alles in stijl. Sandra wilde graag in de Nureyev Kleedkamer en ik in de Leonard Bernstein kleedkamer. Dames mogen kiezen dus kozen we voor de Russisch gestileerde kamer van Nureyev. Het bleek ook intern al vrij russisch, want de kledinghaakjes waren afgebroken…Toen toch maar besloten om in ‘de Bernstein’ te gaan zitten. Zelfs tegels met zijn handtekening…hoever kan je gaan. Overigens ook prachtige fotoseries in elke kleedkamer van de desbetreffende artiest. En nu we dan toch bezig zijn, een kijkje in de artiestenfoyer doet niet onder voor een 5-sterren hotel, met flipperkast, biljart, computerhoek met tig computers, een bar met bediening, restaurant met prima eten, kranten en ander leesvoer, lekkere stoelen en ga zo maar door. Best wel zonde dat we om 19.00 uur aanvang hadden en niet langer in het 5 sterren hotel konden verblijven. Breda mag de parel van het Zuiden worden genoemd, het theater maakt dat helemaal waar: niets ten nadele van de andere theaters (we hebben ze nog lang niet allemaal gezien) maar dit zal moeilijk te evenaren zijn. Na de soundcheck met Toon even gegeten en al vrij snel stonden we op het podium. Tijdens het omkleden hadden we de speakers van de zaal aangezet zodat je in de kleedkamer hoort wat in de zaal gebeurt, en we hoorden vanavond voor het eerst de elektrische luchtbedpomp! Ik heb er ook nog iets over gezegd in de inleiding. Er lag ruim 120 man in de enorme zaal, en boven op het balkon zaten nog  eens 30 mensen. Het lichtplan ging vanavond ook op de seconde nauwkeurig. De zaal, de vleugels, het publiek, alles nodigde uit tot een geraffineerde uitvoering die in totaal een uur en 45 minuten duurde. Echt geweldig! Het publiek was erg enthousiast, en we kregen ook nog 2 prachtige boeketten. Na afloop nog met mensen gepraat, cd’s verkocht en gesigneerd en een wijntje gedronken voordat we weer huiswaarts keerden. Van de grootste zaal naar de kleinste zaal, volgende week een thuiswedstrijd Culemborg; we hebben een week om af te kicken. Deze ervaring zullen we niet snel vergeten!

2011
03/13
CATEGORY
Canto Ostinato
ligconcert Canto
TAGS










3 reacties